Holding space; een luisterend oor bieden

30 nov 2023 | zinleving

Holding space en een luisterend oor

“Wat ik altijd gewild heb, maar waarin ik steeds gehinderd werd op de een of andere manier, is mensen aanhoren met hun problemen, niet met de pretentie ze ervan af te helpen, maar gewoon er te zijn, als een luisterend oor.” Woorden uit een brief van mijn zus aan een dominee, die ik een paar dagen geleden van mijn ouders ontving. Mijn zus die in haar 23e levensjaar besloot een einde te maken aan haar leven.

 

Dat het leven persoonlijk raakt hoef ik jou niet te zeggen, je bent niet voor niets geabonneerd op deze nieuwsbrief. Mij heeft het leven enorm geraakt toen mijn enige zus voor mij totaal onverwacht uit het leven stapte. Ik had het niet zien aankomen. Een maand terug heb ik met vrienden en familie haar 50e verjaardag gevierd. Dat was een heel bijzonder en fijn samen-zijn, in de bosklooster tent.

 

Opnieuw onverwacht ging ik in de dagen erna onderuit. Alsof alles weer open lag, de wond, het verlies én de zoektocht naar zin. De vraag die mijn zus stelde en er geen antwoord op vond, kan ik nog wel stellen. Waarom ben ik op aarde? Wat kom ik hier doen? Ik ben bijna 10 jaar terug met zijn vol zin begonnen als een roeping, ik voelde me geroepen om te gaan mediteren met mensen en te ervaren wat daarin voor prachtigs en levendigs kon ontstaan. Wat bewustzijnsgroei voor je kan betekenen, wat liefdevolle aandacht met je doet. Hoeveel vrede en vervulling te vinden is in het met meer zin gaan leven. En hoe dat doorwerkt in je relaties, met jezelf, anderen en de aarde. Allemaal “ontdekkingen” die ik probeerde aan te gaan en door te geven. Aan wie er voor open stond en wie mee kon doen.

 

Vanuit het gezichtspunt dat ik opnieuw op een leeg terrein in mijn hart sta, zie ik plots wat er nog ontbrak aan het rijtje. Altijd probeerde ik nog te helpen, te stutten, oplossingen aan te reiken. En ja dat is ook nodig, maar wat er misschien nog meer kan ontstaan is “holding space” ofwel een ruim luisterend oor bieden. Iemand die diep kan luisteren, zonder oordeel, zonder eigen agenda. Iemand die volledig kan zijn vol zin en meer niet. Dankzij het hoeden van deze innerlijke ruimte waarin vrij verteld kan worden, waar oordeelloos geluisterd wordt, kan iets wakker worden in jou, een roeping, een idee, een oude droom, een gemis, een wens, kortom iets dat je leven onbedoeld veel zin geeft, zomaar, omdat het leven doordrenkt is van zin (alleen kunnen we daar behoorlijk mee uit contact raken). 

 

Die persoon wil ik worden. Dat luisterende oor wil ik zijn. Die spaceholder zou ik graag zijn. Voor jou en voor iedereen die behoefte heeft om gehoord en gezien te worden. Door delen van je levensverhaal te vertellen en daarin een rode draad te ontwarren voelt je leven van meer betekenis en daarmee van meer waarde. Dat is uit onderzoek gebleken (Esfahani Smith). Omdat ik uit eigen ervaring heb gezien wat onderwaardering, betekenisloosheid, een gevoel van richtingloosheid met je kan doen, open ik mijn oren en luister.

Wil je gehoord worden? Wil je jezelf weer voelen? Check hier de holding space sessie

Omdat december al een dure maand is, laat ik de bijdrage voor mijn luisterende oor in deze maand aan jou over. Normaal vraag ik een euro per minuut werk (omdat dit volgens mijn berekening een tarief oplevert waar ik alle kosten van kan betalen). Maar ik laat voor deze afspraken even los. Zodat er even minder drempel is, voor wie het misschien het hardste nodig heeft.

 

Een luisterende groet,

Laura

 

 

holding space een luisterend oor coaching in wageningen
licht en donker winterprogramma

licht en donker winterprogramma

29 nov 2023 | zinleving

Licht en donker winterprogramma

Stel je voor: een donkere tent onder prachtige bomen. Je stapt door de ingang en je ogen wennen aan de diepe kleuren. Op de grond kleurige dekens, wollen yogamatjes en een warme kachel in het midden. Je blik wordt getrokken naar de cirkel van brandende kaarsjes. Hoewel de tent aangenaam warm is, voel je toch dat je buiten zit. Je hoort vogels, geritsel van vallende bladeren, misschien de wind door de takken.

Na een tijdje met jezelf en deze natuurlijke geluiden te zijn, begin je echter ook iets anders te horen. Een diep geluid dat in jouw ‘zelf’ leeft.

 

…ssst luister maar…

 

Heb jij behoefte om je eigen geluid weer te kunnen horen en verstaan? Kun je 1,5 uur, 1 dag of zelfs een paar dagen vrij vinden om jezelf te ont-moeten? Kom dan in de winterse dagen eens naar onze magische tent. Want juist in deze donkere dagen kun je ervaren hoe het is als licht én donker samengaan. Een unieke ervaring.

 

Wat bieden we aan?
3 december 10:00-16:00: een vurige en rustige stilte dag.

op 6, 7, 11, 12, 13, 27 en 29 december boek je een bijzondere licht/donker sessie met Laura waarin donkere kanten in jezelf zullen oplichten. Ervoor of erna kun je in de buitensauna. Scroll naar onder voor info
15-17 december midwinter stilte retraite
18-20 december midwinter stilte retraite
22 december winter equinox viering met potpuck eten rond het vuur
28 december ontmoet de winter rust-dag

 

Een vriendelijke groet vol winterse rust,
Laura

 

ps: de winter is bij uitstek de tijd om te durven verstillen, niet bang te zijn voor het donker, maar juist open te staan voor dieper weten in jezelf. Wie ben je als je jezelf losmaakt van het teveel aan moet-ik-nog / vind-ik-toch / ben-ik-nou-eenmaal lagen? Wat behoort tot Jou en wat tot een opgepimpte of opgepompte identiteit?

 

pps: Stilte is trouwens NIET de afwezigheid van geluid. Stilte is meer een staat van zijn. Het hoeft niet persé stil te zijn, om je stil te voelen. Toch helpt fysieke stilte in het begin wel. Want als je oren weinig prikkels opvangen, is het makkelijker om je aandacht te richten.

 

ppps: Hetzelfde geldt trouwens ook voor je ogen en daarom ben ik zo dol op onze donkere tent. In de donkere tent wordt je blik niet afgeleid en dat geeft een aards gevoel van geborgenheid.

 

licht en donker bosklooster Stilte midwinter retraite in de natuur quadenoord
Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

26 jul 2023 | zinleving

Vertragen en verstillen

Ik had ze meegenomen naar het bos. Negen prachtige vrouwen en een (ook prachtige!) man. Om ze het pad van zinleving te laten bewandelen. Dit pad beloop je in je eentje 🦆 maar ook met elkaar. Het pad begint met weer gronden in jezelf door te vertragen en verstillen.

Ik begon de wandeling met de vraag: “Wie wil er voorop lopen?” Het is bevrijdend om gewoon eens doelloos te wandelen en je onderbuik de richting te laten bepalen. Paula begon. Ze zette eerst stevig in, maar begreep al snel wat vertragen en verstillen betekent als je in het bos loopt. Ze liet haar pas tot rust komen en we voelden bewuster dan thuis de grond onder onze voeten. Na Paula kwam Ingrid, na haar volgde weer een vrouw en zo liepen we afwisselend achter elkaar steeds rustiger en relaxter door het zomerse bos. We vertraagden en werden steeds stiller.

Onverwachts (want er was geen plan of route) liepen we langs de mooiste plekjes; een kronkelpaadje waar de bomen zo dicht stonden dat bladeren overal onze huid aanraakten; twee bomen die intiem met elkaar verstrengeld stonden. Manon bracht ons zonder dat ze het wist naar een plek waar beuken als pilaren in een kathedraal naar de hemel oprijzen.

Statig, rank en massief zoeken de beuken met hun kroon het hemelgewelf. Hun nauwe band met de blauwe lucht boven het bladerdak voel je goed als je eens een tijdje aanschuift en aan hun voeten ligt. Grotere beuken hebben daarvoor fijne nisjes. Hun stammen wijken bij de wortels uiteen en creëren holletjes. Als het regent blijven er plasjes water in staan. Als het droog is zoals tijdens deze wandeling, kun je er je rug tegenaan vleien.

 

retraite levenslust en ruimte voor rouw bosklooster retraite reset your self zijn vol zin retraite in de natuur stiltedag stiltedag in de natuur

Je lichaam op deze manier een tijd laten rusten heelt onzichtbare wonden

 

Manon wist niet dat ik graag op deze plek wilde stoppen om aan de voet van de stammen een pauze te houden. Wellicht hoorde ze mijn geluidloze smeekbede of was ze zelf ontroerd door de uiteenwijkende stevige stammen. Misschien wilde ze iemand anders de kans geven om vol op intuïtie te lopen, wat haar reden ook was, ze hield uit zichzelf halt.

Met de opdracht “Ervaar eens wat er nog meer in jou tot rust kan komen”, waren ze allen uitgewaaierd om een boom te vinden om mee te zijn. ‘Zijn’ is bij bomen voldoende. Binnen inheemse tradities worden ze gezien als ‘staande mensen’. Bomen laten je woordeloos het volgende ervaren:

Als je iets tot rust wilt laten komen, mag het er eerst eens ‘zijn’

Natuurlijk ging ik zelf ook bij een reus van een beuk zitten. Omdat het bladerdek zo dicht is, is er nauwelijks ondergroei, een tapijt van oude bruine bladeren en half vergane beukennootjes verwelkomde me vriendelijk. Zoals altijd wanneer je uit een beweging komt, duurt het even voor de omschakeling van activiteit naar rust komt. Zo ook bij mij. Ik zat wel, maar was ook nog ‘druk’ bezig met de groep en hoe laat we terug konden zijn voor de lunch. 

Wetend dat de natuur me een handje helpt om dieper te gronden in plaats van met allerlei zaken bezig te blijven, liet ik mijn blik glijden over de bomen om me heen. Ik nam hun vormen in me op, liet het zonlicht op mijn gezicht dansen. Toen zakte mijn blik naar de bladeren op de grond terwijl er een gedachte omhoog borrelde: “Hoe lang zal ik ze hier laten zitten, vijftien minuten, of toch liever twintig?” De gedachte was pas net voorbij geflitst toen mijn hand semi-automatish naar mijn tas greep om mijn telefoon te pakken om de tijd te checken. Net op dat moment werd mijn blik gegrepen door een minuscule beweging. Vanonder een opgekruld beukenblaadje ontwaarde ik iets piepkleins, dat zich in beweging zette en mijn kant opkwam.

 

vertragen en verstillen training De volgende stap

Het was een slakje  🐌 dat net onder een blad vandaan kroop. Nog geen halve centimeter groot was het diertje. Een piepklein slakje,  helemaal compleet, met alles erop en eraan. Voelsprieten, een lichtbruin lijfje en volmaakt huisje. Het gleed kalmpjes op zijn eigen tijd over het gevallen beukenblad. Alles stond even stil. Dit was zijn wereld, beukenbladeren, scherpe beukennootjes en bruin ruikende humus grond. Het slakje was zo klein dat het praktisch onzichtbaar was voor mijn oog. Een glimps van universele tijd, stilstaande en voortglijdende tijd kwamen plots samen in mijn blikveld waarin dit kwetsbare diertje zich vertoonde. Het ontoerde me en met iedere milimeter die het vooruit kwam greep het mij steviger vast in een vacuüm van tijdloosheid.

Het slakje gaf met zijn/haar komst antwoord op mijn eerder gestelde vraag: hoeveel tijd hebben we nog hier aan de voet van de bomen? Het dier liet me instantaan zien dat tijd niet hoeft te bestaan als je leeft. Het hoeft geen grens te zijn, geen kooi, en zeker geen gevangenis. Tijd is er gewoon, net als het leven. Het komt en gaat, net als het leven.

Het liet me zien dat als je je laat zinspireren door het natuurlijke leven om je heen, de tijd op z’n tijds voorbijglijdt. Je bent er midden in en het voelt volkomen vrij.

Ik hoor mensen regelmatig zeggen ‘het leven raast aan me voorbij, ik heb geen tijd genoeg voor alles’. Zittend aan de voet van een boom die ouder is dat mijn oudtante van 97 ervoer ik iets totaal anders. Ik voelde de tijd als een reuzenadem lang me heen strijken, als de adem van het universum. Ik was in deze universele adem opgenomen. Alles heeft zijn eigen tijd. Als je er middenin leeft vervalt het gevoel én eker de noodzaak om de tijd te begrijpen, te kaderen, of jezelf in een harnas te hijsen van tijdsbepaling naar tijdsbepaling. 

Wandelend op het pad van zinleving glijdt de tijd aan je voorbij als een slakje in zijn element; van de ene kant van een blaadje naar de andere. En daarin hoef je niets anders te zijn dan precies dát op precies dát moment.

Zonder mijn telefoon te hoeven pakken wist ik dankzij het slakje wanneer de tijd gekomen was om de kleine klankschaal te pakken en driemaal het sein te geven” we wandelen weer verder”.

 

Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

 

Wat als jouw leven eens wat minder tijd kent, wat minder tijd hoeft te hebben. Wat als je eens wat tijdlozer durft te leven. Uit de kooi van kalenders en agenda’s stapt en in de wereld van natuurlijke tijdloosheid. Hoe zou je leven er dan uitzien? Wat zou je anders doen? Kun je dan blijvend meer vertragen en verstillen? Blijvend meer geaard zijn? Zou je meer bewegen als een slak op het rimte van zijn eigen tijd? Als een eekhoorn springend van tak naar tak? Als een ree of als een blaadje 🍃 in de wind? Of als jezelf? Zou je meer kunnen zijn vol zin?

Ik wens je veel zin in je dag vandaag,

Laura Jonker

Check voor programma’s om te vertragen en verstillen, weer stevige grond onder je voeten te voelen

www.bosklooster.nl

of zet De Volgende Stap: het halfjaartraject waarin je met een fijne groep mensen het pad van zinleving bewandelt en positieve stappen zet vol zin in je leven

 

Betekenisvol leven, hoe doe je dat?

Betekenisvol leven, hoe doe je dat?

19 mei 2022 | nieuws, zelfzorg, zinleving

Kan ik iets voor u betekenen?

In zijn prachtige boek Intimiteit vertelt de Belgische psychiater Paul Verhaeghe over hoe hij geraakt werd toen hij in Nederland deze vraag voorgelegd kreeg. “Kan ik iets voor u betekenen?” Het blijkt een kenmerkende Nederlandse uitdrukking te zijn, maar het verlangen naar betekenisvol leven is universeel. De vraag werd hem gesteld bij de incheckbalie van een hotel, hij begreep heel goed dat er bedoeld werd of alles naar wens was, maar toch viel hem de dieperliggende laag op.

We willen van betekenis zijn voor anderen, want dát maakt gelukkig. Verhaeghe zegt het zelfs zo: “Gelukkig zijn, dat is iets betekenen voor een ander.”

Hier lees je verder over waarom het zo belangrijk is om de dingen te doen die aansluiten bij je zin omdat je je daarmee meer van betekenis voelt. En wanneer je je van betekenis voelt, ontstaat geluk. Betekenisvol leven geeft vervulling.

Ik vertel mensen wel eens dat ik sinds ik begonnen ben met ZIJN VOL ZIN (in 2014) ik alleen nog dingen doe die aansluiten bij mijn zin. Ik weet dat dit makkelijk verkeerd begrepen kan worden. Alsof ik alleen maar doe waar ik zin in heb en er geen vervelende karweitjes meer op te knappen zijn. Natuurlijk kunnen we niet alléén maar doen waar we zin in hebben. Zo zit het leven toch echt niet in elkaar. Als we een klein kind altijd maar de zin geven, dan ontwikkelt het waarschijnlijk een verstoorde relatie met de realiteit.

De realiteit presenteert ons niet precies waar wij nu net zin in hebben. Vaak genoeg presenteert het leven ons situaties waar we geen zin in hebben, of situaties die ronduit zinloos zijn, zoals misbruik, onrecht, onveiligheid. Situaties waarin onze zin het nakijken heeft en we vooral aan het overleven zijn. Met alle gevolgen van dien: weinig (zelf)vertrouwen, anderen voortdurend proberen te pleasen, angst diep onder je huid, te hoge stressniveaus ervaren, pieken en flinke dalen, niet bij je gevoel kunnen komen, niet (meer) weten wat je wil.

Het leven kan zo uitdagend zijn, waardoor we uit verbinding raken en niet helemaal degene zijn van wie we diep van binnen weten dat we diegene zijn.

Juist dan is het van levensbelang dat er toch af en toe momenten zijn van zingeving, van “dingen doen die aansluiten bij mijn zin.” Want zoals Verhaeghe de diepere laag hoorde in de vraag in de hotellobby, kun je ook de diepere laag horen in het typisch menselijke verlangen om dingen te doen die aansluiten bij je zin. Want door dingen te doen die aansluiten bij je zin, laden we op, krijgen we weer kleur in ons gezicht, voeden we de energie in ons hart. Maar het allerbelangrijkste is: Door dingen te doen die aansluiten bij onze zin kunnen we van betekenis zijn. 

Door aandacht, tijd en ruimte vrij te maken voor de voor jou zinvolle dingen, ervaar je dat je leven van betekenis is: ten eerste voor jezelf omdat je voor jezelf zorgt, je zegt op een indirecte manier JA tegen jezelf. Dat is belangrijk omdat niemand anders dan jijzelf dat zo geloofwaardig kunt zeggen.

Ten tweede omdat je je zin kunt doorgeven aan anderen, en daardoor ervaart dat je leven ertoe doet voor anderen. Anderen merken het altijd als jij iets doet wat goed is voor jou. Dat kan hen ook positief zinspireren. En dat geeft jou weer een goed gevoel.

Ten derde omdat het de natuurlijke neiging is van de mens om vervulling te vinden in het met elkaar samenleven op de aarde. Vandaar dat zoveel mensen het moeilijk hadden tijdens de lockdown, omdat het niet meer vanzelf sprekend was om dingen te doen waar je zin in had en waarmee je iets voor elkaar kon betekenen. De mens verlangt naar dingen doen die werkelijk betekenis geven aan het grote geheel, dát zijn voor ons zinvolle dingen.

Vind je het moeilijk omdat je denkt: ik kan het niet? lees dan hier over hoe je uit de ik-kan-het-niet-impasse komt.

Als we meer dingen doen die aansluiten op onze zin, dan ontstaat de volgende situatie die filosoof en psycholoog Esfahani Smith zo mooi uitdrukt en wat perfect beschrijft wat er gebeurt als je je meer je ZIN gaat leven:
“Als je je leven van betekenis acht, blijf je deze betekenis ook voelen, als je dingen moet doen die je niet gelukkig maken.”

Betekenisvol leven betekent dus niet dat ik alleen maar dingen doe die ik denk leuk te vinden. Natuurlijk doe ik net als iedereen klusjes die ik niet perse alleen maar leuk vindt, maar zij vervullen me ook, omdat ik de betekenis van mijn leven hoogacht en eer door juist ook die dingen te doen die wel aansluiten bij mijn zin.

Wil je jezelf ook van meer betekenis voelen? Verlang jij ook naar iets in je leven, wat zinvol voelt? Dat kan vanalles zijn bijv. rust, balans, minder  met je telefoon bezig zijn, controle durven loslaten. Het kan ook zijn dat je minder vaak gefrustreerd wilt voelen, of minder gestresst, of dat je meer aandacht wilt voor de positieve kanten van het leven. Betekenisvol leven is voor jou heel persoonlijk, maar het is hoe dan ook iets waardoor jij voelt dat je meer van jezelf kunt zijn in je leven. 

Heb je een thema dat je graag dieper wil verankeren in je leven? Dan is de 7-weekse cursus meer ZIN in je leven iets voor jou.
Dankzij de zeven stappen doorloop je een logisch en krachtig proces om dat waar jij naar verlangt meer in je dagelijkse werkelijkheid in te vlechten.

Dus zet die stip aan de horizon en ga 7 weken met mij op een prachtige innerlijke reis.

Liefdevolle groet,

Laura Jonker

Minder doen en meer zijn!

7 mei 2022 | nieuws, zelfzorg, zinleving

Een verhaal over hoe je als druk persoon toch ook in blijvend contact kan komen met je rustige innerlijk. Ja dat kan echt!

Toen ik na een paar na de start van ZIJN VOL ZIN eens rustig onder een boom zat (dat doe ik wel vaker, want bomen zijn mijn vrienden :-)) rustte ik uit van het vele doen op een dag. Als moeder van drie jongens en partner in een samengesteld gezin met nog een zoon, zijn mijn dagen als vanzelf makkelijk gevuld, en dus doe ik nogal veel. Maar nu hoefde ik even niets te doen en nam mijn broodnodige rust.

De rust daalde makkelijk in, want zo gaat dat met bomen, ze helpen je eenvoudig naar je binnenste. Plus: binnenin mij is inmiddels rust. Deze rust is mijn innerlijke natuur. En dit is ook jouw innerlijke natuur, dat wil ik je graag laten ontdekken, maar daarover later meer. Hoe dan ook, ik zat met mijn rug tegen de woudreus en gleed bijna meteen door in een zee van rust. Ik ademde uit en voelde de activiteiten van mijn schouders zakken. 

Hoe kan iemand die zo druk is van buiten, ook zoveel innerlijke rust ervaren? Ik leg je uit hoe dat volgens mij kan. De mensen die mij langer kennen weten dat ik inderdaad druk, beweeglijk, springerig, actief ben. Van binnen was ik vroeger ook onrustig, angstig, zoekend, vergelijkend, altijd bezig met iets zoeken, verwerken of verbeteren. Het hield niet op en het was nooit genoeg. Altijd ging ik maar door. Ik wist tegelijkertijd ook dat mijn drukke zelf niet het enige is dat ik ben. De natuur is altijd een inspiratiebron geweest en in de natuur zag ik: Als er dag is, is er ook nacht. Als er regen is, is er ook zonneschijn. Als er kou is, is er ook warmte.

Ik wist intuitief: Als er drukte is in mij, is er ook ergens rust. Alleen had ik die staat van ‘zijn’ en ‘minder doen’ nog niet ontdekt. Dat kwam toen ik juist meer de dingen ging  doen vanuit mijn zin. Door meer te doen vanuit mijn diepere verlangens en aansluiting te vinden bij de wensen van mijn hart, ontstond er ruimte voor iets anders dan alleen maar bezig zijn. Grappig genoeg was ik de eerste tijd nog steeds veel bezig met dingen doen, doen, doen, maar omdat ze veel meer in verbinding stonden met mijn eigen harteklop gaven deze activiteiten me veel meer voldoening. En voldoening bleek de voorbode voor rust. Innerlijke rust. 

Door meer te doen vanuit zin ontstond er ruimte om echt mezelf te zijn. En in mij was dus een innerlijke ruimte van ‘zijn’. Ik weet nu (jaren later) dat deze ruimte er al mijn hele leven was, deze ‘zijns-ruimte’ hoort bij ons als mensen, alleen ik kwam er nooit. Telkens als ik weer in de buurt kwam van zinvol met mezelf zijn, zweepte ik mezelf weer op: weer iets nieuws aan te pakken, of het was nog niet genoeg, of anderen zouden wel iets vinden van mijn niets-doen en dus ging ik weer in de doe-stand. 

Door meer te zijn vol zin, kon ik makkelijker in mijn innerlijke rust-ruimte komen en verblijven. En daar wás ik simpelweg. Door meer te doen vanuit mijn zin heb ik binnenin mij  een staat van zijn ontdekt waarin ik niets hoef of moet. Waarin mijn aanwezigheid sowieso de pure vervulling is van alle verlangens die door mij gekoesterd kunnen worden. In mijn binnenste is mijn aanwezigheid helemaal af en compleet, of ik nu iets doe of niet. Ik ben er en dat is in zichzelf helemaal voldoende. Door meer de dingen te doen vanuit mijn zin stond ik mezelf toe om onbevooroordeeld mezelf te zijn. Het doen van activiteiten die mij zingaven of waarmee ik zin kon geven aan anderen, maakte dat in mij de onrustige ruimte omgezet werd in een stille ruimte van ‘er-zijn’.

Terug naar het verhaal met de boom. Terwijl ik zo zat met mijn rug tegen de boom, borrelden in deze lege ruimte in mij de woorden ‘doen’ en ‘zijn’ op, en meteen erachter aan de vraag: hoe kan ik ze meer met elkaar verbinden? Ze leken me nog steeds zo verschillend, totdat ik zittend bij deze boom hun verschil werkelijk tot me door liet dringen. Ik voelde de dag en de nacht. Ik voelde de stilte en het geluid. Ik voelde de rust en de activiteit. Ik voelde het zijn en het doen en ineens zag ik hun overkoepelde eenheid. Leven!

Leven; het werkwoord waarin doen en zijn samenvallen en waarin we al doend kunnen zijn en al zijnde iets doen. Toen dit verhelderende zinzicht binnenkwam, borrelde een nieuw woord op wat ik sindsdien vrolijk en een tikkeltje beheerst toepas. Ik ZOEN met het leven. Ik breng doen en zijn samen in mijn leven. Ik doe niets meer zonder er helemaal in aanwezig te zijn. En als ik helemaal ben, kan ik prima wat doen en hoef ik geen enkele activiteit buiten te sluiten. Bovendien is zoenen met het leven een vrolijke aangelegenheid. 

ZOENEN met het leven, bleek voor mij een doorbraak te zijn in het volledig kunnen aanvaarden en spelen met mijn ik. Want ineens zag ik de levendige kant van mijzelf. Als ik weer eens losga in allerlei wilde plannen, dan zoen ik met het leven! Ik haal eruit wat erin zit. En als ik weer eens uren en uren stil kan zitten zonder ook maar iets te hoeven of willen veranderen, dan zoen ik met het leven en laat het zijn zoals het is.

ZOEN jij al met jouw leven? Laat jij jouw innerlijke natuur al tot leven komen? Of blijf jij nog te veel hangen en rondjes rennen in te veel doen. Of durf je niet in beweging te komen voor waar je hart werkelijk voor klopt?

Droom jij ervan om meer te zijn en doen ineen? Kom dan eens langs / maak een proefafspraak, kan ook via zoom:-). Of doe mee met de proefmaand ZIN-sessies. Misschien ten overvloede, maar jij en jouw leven zijn het waard om VOL ZIN TE ZIJN! En ik weet dat het kan. Dat jij het kan!

Ieder van ons heeft een doende en een zijnde kant die in je huidige leven samen kunt laten komen. Klinkt het cliché? Dan is het dat maar. Ik kom van ver…heel ver qua gekte in mijn hoofd, verdriet en boosheid in mijn hart, moeheid in mijn lichaam en onrustige drukte in mijn handelen. Ik haal mijn zinspiratie uit het leven zelf en aangezien jij datzelfde leven leeft, kun jij het ook: zoenen met je leven! Ik laat het je met plezier ervaren.

 

Laura Jonker

De zin van in de put zitten

De zin van in de put zitten

12 sep 2021 | zelfzorg, zinleving

“Ik zit in een gat”. Zijn woorden vielen als een granieten blok voor me neer. Ik zag een zwarte diepte voor me, met gladde wanden en allerlei herinneringen kwamen boven. Aan mensen die al eens bij me waren geweest en die ook in een gat hadden gezeten. Of aan de rand hadden gestaan van een innerlijke afgrond. Een diep medemenselijk gevoel kwam op. Want hoewel ik me inmiddels met vertrouwenwekkende regelmaat uit de donkere dieptes van mijn ziel weet te houden, zijn er genoeg momenten geweest dat deze dieptes er wel waren. Dat ik in mijn eigen waanzin verbleef en tijdelijk niet meer wist wat ik kon doen, of kon laten om weer wat licht te voelen. 

“Tijdelijk in de put zitten helpt je weer verbinding te maken met nieuwe mogelijkheid in je leven.” Foto door Dmitry Schemelev

In de put zitten, er geen gat meer in zien. Voelen dat het leven een wending neemt waarin jij je kunt verliezen. Of dat je niet meer weet wie je bent, waar je voor staat of dat je jezelf afvraagt wat je hier op aarde eigenlijk wilt doen. Het zijn dit soort existentiële openingen in je leven die je de mogelijkheid geven om ergens doorheen te kruipen en net als een rups uit haar cocon te kruipen. Waarom? Omdat we ons altijd ruimer, vrijer, lichter gaan voelen als we eenmaal door de donkere gangen van ons innerlijk durven te bewegen, op weg naar een uitgang. 

Hoe vaak ik me niet heb ‘opgesloten’ op mijn kamer om weer verbinding te kunnen krijgen met dat wat voor mij zo wezenlijk was. Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen. Want dankzij mijn aangeboren gevoeligheid en enthousiasme kon ik deze verbinding in contact met de buitenwereld makkelijk verliezen. En als dat gebeurde, voelde ik me na een tijdje zo ‘verloren’. Wat weer als gevolg had dat er een spervuur van vragen en innerlijk conflict op me af kwam. 

“Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen.” Foto door Dustin Scarpitti

Het is altijd goed om naar jezelf te blijven luisteren, je angsten, irritaties, je hoop en wanhoop serieus te nemen. Door respect te houden voor wie je bent en wat jou beweegt, kun je uiteindelijk afscheid nemen van je eigen waanzin. En kun je beginnen met werkelijk voor jezelf te zorgen. Ik bleef, ook als ik in een put terecht gekomen was, oprecht luisteren wat mijn geest aan hersenspinsels voorschotelde. Dat was niet altijd makkelijk, want juist in een put hoor je jezelf de vreselijkste dingen denken en voelen. Toch was het essentieel dat ik respect bleef houden voor mijn innerlijke verlangens om zin te geven aan mijn eigen bestaan en dat van anderen. Want wat ik ervoer ‘in de put’ was de wanhoop, het verdriet en onvermogen over deze zielsverlangens. In de put ervoer ik de pijn en het gemis van m’n ziel die iets probeerde te realiseren (wat nog niet lukte).

Door open te staan voor je eigen zielenpijn krijg je weer toegang tot een stroom energie die je wereld kan veranderen! En die heb je nodig als je uit de put wil komen. Je hebt je eigen oerenergie nodig als je stappen wilt zetten om uit een voor jou beperkende situatie te komen. Het is zeker niet de bedoeling dat je alleen maar in je eigen cocon blijft zitten. In de cocon, of de put kun je contact leggen met je ZIN, dat wat je het liefst als onderstroom in je dagelijkse leven hebt. En het fijne is natuurlijk als je dan op een gegeven moment weer uit je cocon komt en je zin gaat leven! Of zoals een vlinder door je eigen leven gaat fladderen. 

“Ben je klaar om uit je cocon te kruipen en de wereld tegemoet te treden vol zin?” Foto door Ray Hennessy.

Ben jij toe aan het werkelijk contact maken van wat er in jou leeft en wil je daarmee ook meer in de wereld zijn? Verlang jij ook om een leven te leven waarin plek is voor plezier en betekenis? Waarin je VOL ZIN kunt ZIJN?! 

Denk er dan eens serieus over na om mee te doen met ofwel de halfjaartraining of met een persoonlijk traject. Ik heb na zeven jaar voltijds ZIJN VOL ZIN een flinke bagage om jou op weg te helpen naar meer ZIN in je LEVEN.

Meer info over ZIJN VOL ZIN en onze ZINVOLLE en LIEFDEVOLLE ZELFZORG ? Die vind je hier!!!

Bij ZIJN VOL ZIN vindt je in **meditatie cursussen **natuurretraites **zelfzorg ontwikkeltrajecten praktische antwoorden op vragen als Hoe kom ik uit de put
Hoe kan ik ontspannen
Hoe vind in innerlijke rust
Hoe volg ik mijn innerlijke kompas
Hoe vind ik zin in mijn leven
Hoe geef ik meer zin aan mijn leven
Hoe kan ik kwetsbaar zijn
Hoe kom ik weer tot mezelf
Hoe kan ik mezelf motiveren?
Hoe blijf ik meer in contact met mezelf?
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan?
Hoe kan ik mezelf accepteren
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan
Hoe vind ik meer rust en ruimte
Hoe ben ik minder gestresst
Hoe kan ik tevreden zijn met mezelf
Hoe kan ik tot rust komen
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn gevoel
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn lichaam
Hoe kom ik uit mijn hoofd
Hoe vind ik meer innerlijke rust
Hoe blijf ik meer in contact met mijzelf
Hoe laat ik me minder afleiden
Hoe houd ik focus
Hoe kan ik beter luisteren naar mezelf?
Hoe kan ik iets bijdragen aan de wereld?
Hoe waardeer ik mezelf?
Hoe kan ik positief denken?
Kan kwetsbaarheid een kracht zijn?
Hoe weet ik wat ik wil?
Hoe kan ik mijn emoties transformeren?
Ik wil beter weten wat ik wil
Hoe helpt niksen me
Hoe kan ik het leven vieren
Hoe kan ik meer gronden